Mens en lijden

1. Eerste opdracht: leven na de dood en omgaan met lijden en dood

Als eerste opdracht in dit thema, ga ik bespreken hoe ik leven na de dood zie, wat ik belangrijk vind in het omgaan met mensen die met lijden en sterven te maken krijgen en welke verscheidenheid aan visies er zijn in het omgaan met lijden en dood in verschillende culturen:

-    Volgens mij is het leven bij het einde niet helemaal voorbij. Je lichaam is wel dood, maar je ziel leeft verder bij God en je leeft ook verder in de harten van je dierbaren. Volgens mij is er ook leven na de dood. In mijn ogen kom je als mens na je leven terug, maar dan in een ander gedaante (ander mens, plant, dier of ding).

-     In het omgaan met mensen die met lijden en sterven te maken krijgen, is het ten eerste belangrijk dat je respect opbrengt voor hun situatie. Ten tweede is het ook belangrijk dat ze weten dat ze bij jou terecht kunnen met hun verhaal en dat jij daar de nodige tijd en ruimte wil voor vrijmaken. Ten derde is het ook belangrijk dat je je probeert in te leven in hun situatie. Ten vierde is het ook belangrijk dat je hen wil helpen in mate waarin je kan, om het lijden en het sterven dragelijker te maken op allerlei manieren. De mensen moeten het gevoel krijgen dat ze welkom zijn met hun verhaal bij jou, dat ze gehoord worden en dat je altijd voor hen klaarstaat in de mate van het mogelijke.

-     Er zijn vele visies rond het omgaan met lijden en dood in verschillende culturen. Elke mens heeft een andere manier van rouwen en omgaan met sterven en dood. Elk geloof heeft zijn eigen opvattingen, rituelen en manieren van omgaan met lijden en dood. Enkele voorbeelden:

Christenen geloven in één God en zijn zoon Jezus Christus. Jezus Christus wordt gezien als de Verlosser van de mens. Het leven is volgens hen een geschenk van God. In het Christendom bestaan er verschillende stromingen: katholicisme, oosterse orthodoxie, protestantisme, … . Iedere stroming heeft ook zijn eigen belangen, gedachten en rituelen. Er zijn daar vele verschillen in en soms ook grote verschillen. De manier waarop iemand zijn geloof beleeft, bepaalt hoe hij omgaat met lijden en dood. Er bestaan daar vele omgangswijzen van, zoals: lijden/dood zien als een straf van God.

Boeddhisten geloven erin dat ziekte een gevolg van Karma kan zijn. De leer van de Karma wijst op alles wat je doet in je leven gevolgen heeft voor je huidig leven, maar ook voor het volgende leven. Je bent dus verantwoordelijk voor je eigen lot. Boeddhisten zien sterven als de dood van het fysieke lichaam en dit is een onderdeel van een altijd voortdurend proces van reïncarnatie totdat men de verlichting bereikt.

Hindoes geloven dat de uiteindelijke bestemming van de mens ligt in zijn verlossing, de moksha. Op dat moment gaat de mens volledig om in het goddelijke, het Brahman. Voor die tijd blijft de persoon door zijn karma volledig onderworpen aan de kringloop van sterven en terug geboren worden.

2. Tweede opdracht: een leven na de dood

Als tweede opdracht in dit thema, ga ik een leven na de dood verder bespreken, na het zien van enkele videofragmenten:

-    
Mening over een leven na de dood:
Volgens mij is er een leven na de dood. Als je sterft, ben je nooit helemaal dood. Alleen je lichaam gaat dood en je ziel blijft over. Daarna gaat je ziel naar een nieuwe bestemming, dit is de tussentijd van dood naar nieuw leven. Als je een goed mens was in je leven, dan gaat je ziel naar de hemel en was je een slecht mens, dan gaat je ziel naar de hel. Je ziel blijft dan verder leven in de hemel/hel en in de harten van je dierbaren op aarde.
Volgens mij is de hemel een plaats waar iedereen in vrede en geluk met elkaar verder leeft, met aan het hoofd God, als Vader. Na een periode, beslist God om je terug naar de aarde te brengen om te leven in een ander gedaante (een ander mens, plant, dier, ding). Daarna kom je terug naar de aarde en begint een nieuw leven met andere mensen in een andere omgeving. Het leven lijkt op een soort van vicieuze cirkel, vind ik: je wordt geboren, je sterft, dan volgt de tussentijd: een tijd waarin je verder leeft in de hemel en daarna word je terug geboren, je sterft opnieuw, … .

Of:

3. Derde opdracht: inspiratiebronnen

Als derde opdracht in dit thema, ga ik inspiratiebronnen  bespreken over hoe mensen reageren als ze met lijden geconfronteerd worden:

-     Inspiratiebron 1: Planta 4A Trailer:
Dit is een aangrijpende inspiratiebron, doordat je geconfronteerd wordt met allerlei vormen van lijden en ermee omgaan. Er wordt verder ingegaan op twee jongens die beiden een been missen. De jongens hebben te kampen met lijden, ze kunnen niet stappen. Ze proberen door zich te interesseren in sportwedstrijden, hun lijden wat op zij te zetten en proberen ermee om te gaan. Als er een oplossing bestaat (superhydraulisch been), dan zijn ze heel erg geïnteresseerd.

Bron: http://www.youtube.com/watch?v=gswxtHeyMqo

-    Inspiratiebron 2: martelpraktijken in Syrië:
Dit is gewoon rechtuit verschrikkelijk. De martelpraktijken zijn gewoonweg rampzalig en onmenselijk, wat ze de mensen aandoen. Waarom? Dit is de vraag die bij mij en ook bij velen zal optreden. Ik vind dat de mensen, die geïnterviewd worden, hele sterke mensen zijn. Ze vertellen over hetgeen ze meegemaakt hebben en wat ze voelden (fysiek/psychisch), dit vind ik super moedig en bewonderenswaardig. Het zal voor hen waarschijnlijk voor altijd een vreselijk trauma blijven en ze zullen zeker en vast door een hel gaan bij het verwerkingsproces. Mensen die aan het hoofd staan van martelpraktijken zijn volgens mij mensen zonder hart. Het zijn ronduit slechte mensen, die niet nadenken welk leed (zowel fysiek, als psychisch) ze andere mensen bezorgen.

Bron: http://nos.nl/op3/video/391198-hossam-13-ze-trokken-mijn-nagels-uit.html

-     Inspiratiebron 3: afscheid van pasgeboren leven:

Dit is een vreselijke getuigenis. De ouders maakten iets verschrikkelijks mee, het ergste wat je in mijn ogen kan meemaken in je leven, dat is je kind verliezen. Ze hebben verschillende gevoelens meegemaakt, die totaal uiteenlopend zijn. Eerst grote vreugde, want ze zetten hun tweede kind op de wereld. Daarna kregen ze te horen dat hun kind niet levensvatbaar is en het op elk moment kon sterven. Op dat moment hebben ze waarschijnlijk door een hel gegaan. Gelukkig was Ine er, pastor in het UZ Gasthuisberg in Leuven, om hen op te vangen. Ine heeft ingegaan op wat zij als koppel belangrijk vinden naar zingeving toe. Ze heeft eerst samen met hen het doopsel voorbereid. De ouders vonden het belangrijk dat hun kind eerst gedoopt werd voor hij stierf, omdat er dan een soort verbondenheid ontstaat met zijn zusje. Na het doopsel is het kind gestorven en dan werd de begrafenis geregeld. Ik vond het heel moedig dat deze mensen hun verhaal deelden. Het was waarschijnlijk niet eenvoudig, maar erover praten is een grote stap in de rouwverwerking. Ik zou net hetzelfde doen of deze ouders. Ik vind het ook belangrijk dat je kind eerst gedoopt wordt, vooraleer het sterft. Zo ontstaat er een soort verbondenheid met de familie.

Bron: http://www.tvzorg.be/v/afscheid-van-pasgeboren-leven/


4. Vierde opdracht: filmbespreking

Als vierde opdracht in dit thema, ga ik de film ‘Le gamin au vélo’ bespreken op welke manier hoe dat de personages reageren op het lijden dat ze meemaken.

      -     Bespreking: als ik de film moet samenvatten in enkele woorden, dan kan ik de volgende woorden zeggen: in de steek gelaten, zoektocht en vriendschap. Het hoofdpersonage, Cyril, is door zijn vader in de steek gelaten en naar een kindertehuis gebracht. Zijn vader zegt dat hij nog contact zal opnemen, maar dit doet hij niet. Cyril start een zoektocht naar zijn vader. Hij blijft doorzetten en hoopt dat hij zijn vader kan terugvinden en terug met hem kan verzoenen. Dit is het enige dat hij wil. Op een gegeven moment komt hij in contact met een kapster, Samantha, die zich over hem ontfermt. Er groeit een band tussen hen. Door haar heeft hij ook meer kansen om zijn vader op te sporen. Cyril komt een aantal tegenslagen tegen, zoals: zijn vader die verhuisd is, zijn vader die geen contact meer opneemt, hem niet meer wil zien, ... . Ondanks Cyril te maken krijgt met lijden en een heleboel tegenslagen te verduren krijgt, blijft hij overeind en doorzetten tot het bittere eind. Hij blijft steeds verder zoeken naar zijn vader met de hulp van Samantha.

-     Reactie: ik vond dit een mooie film met een aantal aangrijpende scènes. Ik bewonder het enorme grote doorzettingsvermogen van het hoofdpersonage. Hij blijft doorzoeken naar zijn vader, ondanks alle tegenslagen. Hetgeen me het meest aansprak tijdens de film is de scène waarin zijn vader de deur dichtdoet vlak voor zijn neus. Hij kan en wil niet meer voor Cyril zorgen. Dit moet hartverscheurend geweest zijn voor Cyril, het gevoel krijgen dat hij er alleen voor staat. Gelukkig had hij de steun van Samantha en slaan ze samen de handen in elkaar om verder te gaan.

Zo dit was thema vier. Laat het niet om een reactie na te laten. J